De hartfrequentiereserve is een percentage dat een indicatie geeft van de gepercipieerde belasting. Hierbij wordt de rustpols op 0% en de maximale hartfrequentie op 100% gesteld. De rustpols kan eenvoudig worden bepaald door 's ochtends - direct na het wakker worden - in bed te pols te meten. De maximale hartfrequentie is de hoogst gemeten hartfrequentie. Deze  hartfrequentie verschilt per sport en zal dus door te roeien, moeten worden bepaald.

Het handigste is om samen met de sportkeuring een inspanningstest te doen, want daarbij wordt de maximale hartfrequentie ook bepaald. Het bepalen van deze frequentie is namelijk niet geheel zonder risico: het hart wordt zwaar belast. Sportkeuring en inspanningstest worden vaak (gedeeltelijk) door de zorgverlener vergoed. 

Een methode om de maximale hartfrequentie te bepalen is de volgende. Gebruik hiervoor een roei-ergometer en hartslagmeter met de mogelijkheid de hoogst gemeten hartslag achteraf terug te lezen. Begin met een warming up van ongeveer 10 minuten. Stel de eenheden op het display in op watts. Begin met het roeien van een vermogen van 70 watt. Breng vervolgens elke minuut het wattage met 20 watt omhoog. Als dat vermogen niet meer kan worden vastgehouden, pers er dan een eindsprint van 1 minuut uit. De hoogst gemeten hartslag gedurende deze ergometersessie is dan de maximale hartfrequentie. 

Een rekenvoorbeeld van de hartfrequentiereserve. Veronderstel dat de rustpols 50 slagen per minuut is en de maximale hartfrequentie 200 slagen per minuut. De hartfrequentereserve wordt dan met de volgende formule berekend: 

hartfrequentiereserve = rustpols + (inspanningspercentage * (maximale hart frequentie – rustpols)).

Een gevraagde inspanning van 80% geeft dan: 50 spm + (80% * (200 spm – 50 spm)) = 50 spm + 120 spm = 170 spm.